Dag Lamar!

Bijna 7 jaar heb ik met véél plezier bij Lamar communicatie gewerkt. Maar nu is het tijd om iets anders en nieuws te gaan doen. Mijn allerlaatste uurtje aan het bureau besteed ik aan het terugzoeken van mijn allereerste blog bij Lamar (en aan het drinken van blauwe wijn, niet zo verwonderlijk dus dat ik geen nieuwe blog op papier krijg). En als ik het zo teruglees, dan wordt maar weer eens te meer duidelijk: iederéén kan wel wat communicatieadvies gebruiken op z’n tijd.

Geen dikke kont

‘Zeg eh … vind je dat ik een dikke kont heb?’

‘Huh, hoe bedoel je?’

‘Gewoon, vind je dat ik een dikke kont heb? Niets aan de hand, het is gewoon even een vraagje.’

‘Nee, ik vind helemaal niet dat je een dikke kont hebt.’

‘Hm. Maar vroeger zei je heel vaak dat ik geen dikke kont had en tegenwoordig nooit meer.’

‘Schat, niets aan de hand, je hebt geen dikke kont.’

‘Nou, er is wel iets aan de hand, lijkt me. Waarom zeg je nooit meer dat ik geen dikke kont heb?

‘Tja ehh …’

‘Ja zeg het nu maar gewoon.’

‘Maar schat, ik vind dat je een hele fijne kont hebt en dat is nooit anders geweest.’

‘Ja, maar nu zeg je het omdat ik erover begin. Vroeger zei je dat heel vaak uit jezelf.’

‘Lieverd, je hebt geen dikke kont. Echt niet.’

‘Ja je zegt het nu wel, maar ik voel het niet. Vroeger voelde ik altijd dat je vond dat ik geen dikke kont heb, maar nu zeg je het alleen maar. Dat voelt toch anders.’

‘Ehh … ik volg het geloof ik even niet meer. Moet ik nou juist wel of nou juist niet zeggen dat je geen dikke kont hebt?’

‘Neeheee, ik wil gewoon weer het gevoel hebben dat je vindt dat ik geen dikke kont heb.’

‘Okee, maar ik vind helemaal niet dat je een dikke kont hebt, nooit gevonden ook niet trouwens. Waarom huil je nou?’

‘Ik weet het niet … ik heb steeds het idee dat er iets veranderd is.’

‘Nou, voor mij niet hoor. Maar ik zal wel een botte lomperik zijn, dus vergeef me. Ik vind je geweldig.’

‘Oohhh, volgens mij heb je echt helemáál niets begrepen van wat ik net zei.’